Το άπειρο ελεος του Θεού.

 -Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα, αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;

- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία προσεκτικά;

- Οχι!

- Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως:

 «Ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου…Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός 

συγχώρησον…» κ.τ.λ…Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής: 

Ένας υπόδικος καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση). 

Οι συγγενείς του και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος 

(επιμνημόσυνη δέηση) στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό). 

Αν Αυτός θέλει, χαρίζει την ποινή στον κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.

- Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού επεκτείνεται και στην κόλαση;

- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος

ή κατάσταση που να το εμποδίσουν να επεκταθεί;

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία 

του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπουλου»