Ας μάθουμε, λοιπόν, να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να στρέφουμε τον νου μας στον Θεό.

  

 

Ο άνθρωπος είναι ένα ον που ζει ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον, παλεύοντας με την αβεβαιότητα και την αγωνία.
Οι σκέψεις του περιπλανώνται σαν κύματα στον ωκεανό, φέρνοντας μαζί τους φόβους, ερωτήματα και αμφιβολίες.
«Πώς θα τα καταφέρω;», «Πώς θα βρω λύση;» Αυτά τα ερωτήματα, σαν αέρας ορμητικός, ταράζουν τη γαλήνη της ψυχής μας.
Μα αλήθεια, ποια είναι η θεραπεία γι’ αυτή τη θύελλα;
Η απάντηση είναι η προσευχή.
Η προσευχή δεν είναι απλώς λόγια· είναι η άγκυρα της ψυχής στον Θεό.
Είναι η πράξη εκείνη που μεταμορφώνει τον νου από πλανημένο περιπατητή σε μόνιμο κάτοικο της Χάριτος.
Όπως το φώς διώχνει το σκοτάδι, έτσι και η προσευχή διαλύει τις ανησυχίες και φέρνει ειρήνη στην καρδιά.
Ο νους μας έχει την τάση να φεύγει προς χίλιες κατευθύνσεις, να ανησυχεί για το αύριο και να λησμονεί το παρόν.
Γι’ αυτό χρειάζεται να του δώσουμε μια ιερή εργασία, να τον εθίσουμε στην προσευχή.
Όταν ο νους προσεύχεται, δεν χάνεται στους φόβους, αλλά γίνεται θεατής του θείου φωτός. Όπως το σώμα χρειάζεται τροφή για να ζήσει, έτσι και η ψυχή χρειάζεται προσευχή για να μην ατονήσει.
Αρχικά, η προσευχή φαίνεται δύσκολη, όπως κάθε άσκηση.
Όμως, όπως κάποιος που προπονείται αποκτά δύναμη, έτσι κι εκείνος που επιμένει στην προσευχή μαθαίνει να ζει εν Θεώ.
Σιγά σιγά η προσευχή γίνεται αναπνοή της ψυχής, ένας αδιάλειπτος ψίθυρος μέσα μας που μας ενώνει με τον Δημιουργό.

Όπως η καρδιά δεν σταματά να χτυπά, έτσι και η προσευχή γίνεται μόνιμη συνοδοιπόρος μας.
Ας μάθουμε, λοιπόν, να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να στρέφουμε τον νου μας στον Θεό.
Η προσευχή δεν είναι μια πράξη που αφορά μόνο στιγμές ανάγκης· είναι η ίδια η ζωή της ψυχής. Όποιος την κάνει συνήθεια, βρίσκει την αληθινή ειρήνη, αυτή που δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά από τη ζωντανή παρουσία του Θεού μέσα μας.
Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος ταραχή, όμως ο άνθρωπος που προσεύχεται δεν φοβάται.
Γιατί;.. Διότι δεν είναι μόνος.
Η προσευχή τον κάνει να ζει στην αγκαλιά του Θεού.
Και όταν κάποιος είναι στην αγκαλιά του Θεού, τι έχει να φοβηθεί;