Αν δεν ζυμωθεί η ψυχή σου με τον πόνο δεν θα γευτείς ποτέ το καρβέλι της ανθρωπιάς...

 

Έχε όσα χρήματα θες… Ζήσε μέσα στη χλιδή… Οδήγησε τα ακριβότερα αυτοκίνητα.. Τρώγε στα καλύτερα εστιατόρια..

Φόρεσε ρούχα φιρμάτα..

Όλα αυτά δεν σε κάνουν άνθρωπο… Αν δεν ζυμωθείς με τον πόνο…αν δεν έχεις ευαισθησίες αν δεν χαιρετάς μέσα απ την καρδιά σου αν δεν σφίγγεις το χέρι του άλλου όταν σου το δίνει δεν είσαι άνθρωπος…

Την ανθρωπιά την σμιλεύει ο πόνος. Χώνεται στην ψυχή σου και σε διαλύει…Σε κάνει ράκος. Σε κάνει ένα μεγάλο δάκρυ κι ένα μεγάλο γιατί;

Και τότε αλλάζουν τα δεδομένα σου και καταλαβαίνεις πως όλοι είμαστε το ίδιο. Όλοι αξίζουμε το καλό..

Έρχεται φίλε μου ένας πόνος και σου λέει που είναι τα λεφτά σου τώρα; Που είναι η χλιδή σου; Και συ δεν έχεις τι να του πεις και κείνος όλο σουβλίζει..

Σου τρυπάει τα σωθικά σου ξεριζώνει το είναι σου..

Έρχεται φίλε μου ένας πόνος και σου ισοπεδώνει τα πάντα…σε γονατίζει και δεν σ αφήνει να σηκωθείς..

Έρχεται φίλε μου ένας πόνος σου αυλακώνει την ψυχή για να μπορέσει μέσα της να κυλήσει το δάκρυ του συνανθρώπου σου.

Να σε κάψει να σε τσούξει.. Έτσι νιώθεις τον άλλον.

Μέσα από τ αυλάκια της ψυχής σου. Μέσα από τον δικό σου πόνο μπορείς να νιώσεις τον άλλο.

Γι αυτό σου λέω.. Αν δεν στάξει το δάκρυ του άλλου μες την ψυχή σου να τσούξει τον πόνο σου, άνθρωπος δεν γίνεσαι.

Αν δεν ζυμωθεί η ψυχή σου με τον πόνο δεν θα γευτείς ποτέ το καρβέλι της ανθρωπιάς. Δεν θα μοσχοβολήσει ποτέ η ψυχή σου σαν ανθισμένο κυκλάμινο και ξέρεις ε; Τα ομορφότερα λουλούδια φυτρώνουν στις ρωγμές του πόνου..

Ελευθερία Λάππα