Περί προσευχής.

 

Νά προσεύχεσαι ὅσον τό δυνατόν συχνότερα· προσπάθησε νά κατανύγεσαι, νά κλαῖς καί θά ἴδῃς τί ἀνακούφισιν θά εὕρῃς ἀπό τούς λογισμούς καί τήν στενοχωρίαν.

Ἡ προσευχή εἶναι ὁμιλία τοῦ ἀνθρώπου μετά τοῦ Θεοῦ καί ὁ προσευχόμενος ἐν πνεύματι συντετριμμένῳ καί τεταπεινωμένῳ, πληροῦται θείων χαρισμάτων καί εὐλογιῶν, δηλαδή χαρᾶς, εἰρήνης, ἀνακουφίσεως, φωτισμοῦ, παρηγορίας καί καθίσταται καί αὐτός μακάριος. 

Ἡ προσευχή εἶναι ἡ δίστομος μάχαιρα, ἡ σφάττουσα ἀπελπισίαν, κίνδυνον, στενοχωρίαν, κλπ. Ἡ προσευχή εἶναι τό ἀλεξιτήριον φάρμακον ὅλων τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν καί τῶν σωματικῶν.

Ἐπίσης νά παρακαλῇς τήν Μητέρα τοῦ Φωτός, τήν ἄχραντον Θεοτόκον νά σέ βοηθῇ, διότι εἶναι τό μεγαλύτερον μέσον παρηγορίας μετά Θεόν. 

Ὅταν κανείς ἐπικαλῆται τό ἅγιόν Της ὄνομα εὐθύς αἰσθάνεται τήν ἀντίληψίν Της· εἶναι μητέρα· ὅταν ἦτο εἰς τήν γῆν ἔπασχε καί Αὐτή τά ὅμοια ὡς ἄνθρωπος ὁμοιοπαθής καί διά τοῦτο συμπαθεῖ πολύ τάς πονεμένας ψυχάς καί τάς βοηθεῖ ἐρχομένη καί σπεύδουσα ἀρωγός.

~ Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας